BioShock Infinite Benchmark

Het originele Duitse artikel vind je hier.

"Freedom must be limitless above the clouds", zo zong de Duitse zanger Reinhard Mey. Deze uitspraak komt redelijk dicht in de buurt van het nieuwste werk van Irrational Games, maar is niet helemaal juist. Aan de ene kant vindt BioShock Inifinite inderdaad in de wolken en daarboven plaats, maar de de vrijheid gaat niet zover als sommige fans hadden gehoopt. Huh, in de wolken? Voor wie de laatste tijd onder een steen heeft geleefd: in BioShock Infinite neem je de rol aan van Pinkerton agent Booker DeWitt, die in 1912 naar de wolkenstad Columbia afreist om de mysterieuze Elizabeth te redden. Voor shooter fans is het uiteraard geen verrassing dat deze taak geen gezellig wandeltochtje is, maar dat het pad naar het einddoel vol gevaren zit.

Net als de eerste BioShock begint de game in een vuurtoren; qua sfeer blijft het bij deze overeenkomst tussen de games. In tegenstelling tot de eerste BioShock ziet BioShock Infinite er aan het begin namelijk schilderachtig en idyllisch uit. Maar schijn bedriegt, want al snel blijkt het toch niet zo gezellig te zijn in Columbia. De "steampunk-achtige" wolkenstad wordt namelijk geregeerd door een man genaamd Comstock. Talloze propaganda posters prijzen Comstock als profeet en religieus leider. Oplettende spelers zullen echter snel merken dat het achter de schermen niet helemaal soepel loopt, want net als in de echte wereld zijn er burgers die hun geloof net wat te serieus nemen. Om het anders te verwoorden: Columbia wordt overheerst door racisme en fanatisme. Het is geen verrassing dat er al snel wrijving tussen Booker en de inwoners ontstaat en hij de confrontatie aangaat.

Dat brengt ons bij het belangrijkste deel van de game: de gevechten. In vergelijking met de voorgangers heeft de ontwikkelaar vuurgevechten flink opgepept. Wapens, schietgeluiden en feedback wanneer je geraakt wordt doen niet onder voor andere first-person shooters. Spelers die eerdere BioShock titels gespeeld hebben, zullen de besturing snel onder de knie hebben. Ondanks verschillende nieuwe namen (bijv. de magic skills, die je gedurende het verhaal verdient, heten nu vigors in plaats van plasmids) zijn bijna alle bekende spelelementen terug te vinden.

Irrational Games heeft ook nieuwe elementen toegevoegd. Met kledingstukken, waarvan de meesten goed verstopt zijn in de levels, kan Booker DeWitt verschillende bonussen verkrijgen. Daarnaast zijn wapens en speciale vaardigheden uiteraard te upgraden. Verder kom je om de paar meters automaten tegen waaruit je levensenergie, zout (de mana in BioShock Infinite) en ammunitie kunt kopen.

Nu we het toch over spullen kopen hebben: naast geld zijn er ook talloze chocoladerepen en stukken fruit verborgen in de omgeving (ze verhogen je levensenergie of de mana voorraad). Naar onze smaak heeft de ontwikkelaar opnieuw teveel objecten om te verzamelen in de levels gestopt, want als er een ding in BioShock ontbreekt is het een hoge moeilijkheidsgraad. Als een gemiddeld ervaren gamer zul je op de normale moeilijkheidsgraad eigenlijk nooit in de problemen komen. Dankzij de vigors en ruim verkrijgbare ammunitie en levensenergie moeten zelfs grote groepen vijanden geen probleem vormen. Daarbij draagt de matige AI, die af en toe echt de weg kwijt lijkt te zijn, ook niet bij aan een pittige moeilijkheidsgraad. Vaak konden we ons zonder al teveel nadenken of een tactiek door het level heen schieten. In een zin: misschien is Booker net iets te sterk.

"Sterk" past  ook bij de sfeer van de game. Het is bijna waanzinnig wat Irrational Games voor een titel heeft afgeleverd. We hebben lange tijd niet zo'n uitgebalanceerd design en niveau van detail in een game gezien (Dishonored was een van de laatste hoogtepunten). We hebben dan ook veel respect voor de ontwikkelaars die een game van deze kwaliteit hebben afgeleverd. Bijna elke screenshot zou zo een poster, wallpaper of afbeelding in een kunstboek kunnen zijn. De game klapt bijna uit elkaar van alle objecten, of het nou gaat om bloemen, kaarsen, marktkramen, ballonnen of vlaggen. Qua sfeer is BioShock Infinite de nieuwe standaard.

De heerlijke sfeer wordt versterkt door de eveneens fantastische soundtrack (jaren 20 stijl). Vooral in de eerste twee uur van het verhaal zou je het liefst door het scherm de spelwereld induiken. De prachtige melodieën, deels ten gehore gebracht door in-game koren en orkesten, bezorgen ons in elk geval kippenvel. Ook de stemacteurs hebben zeer goed werk afgeleverd.

Irrational Games verwent de gamer niet alleen optisch en akoestisch, maar ook met enige kennis. Ondanks het redelijk simpele hoofddoel (vind Elizabeth en zorg voor haar) heeft BioShock inhoudelijk dan ook echt iets te bieden. Wie niet simpelweg door de levels rent komt namelijk een hoop dingen uit de geschiedenis van de Verenigde Staten tegen: de slavernij, onafhankelijkheidsoorlog, politieke en religieuze figuren - het aantal referenties is enorm. In theorie zou je al uren bezig kunnen zijn met deze, voor het verhaal, onbelangrijke details. Het denkbeeld van de inwoners van Columbia is nog het best vergelijkbaar met iets dat tussen dat van de Ku Klux Clan en naïef idealisme in zit - een redelijk onconventioneel onderwerp voor een game.

De opbouw van de levels is ook redelijk ongebruikelijk: door een speciale haak aan de arm van Booker kunnen we ons via het railsysteem van Columbia snel verplaatsen en tevens van rail naar rail springen of vijanden van bovenaf aanvallen. Ondanks dat de levels redelijk lineair zijn opgebouwd ontdek je toch vaak alternatieve routes, die weer nieuwe audioboeken, geheimen of korte missies onthullen. De soepele besturing en dat alles goed is doordacht dragen bij aan onze zeer positieve indruk.

Met uitzondering van de lage moeilijkheidsgraad hebben we geen grote minpunten gevonden. Het gaat slechts om een aantal kleinigheden:

• Diefstal wordt bijna nooit bestraft. Je kunt praktisch alles dat niet vast zit stelen.
• Je progressie wordt alleen op bepaalde plekken automatisch opgeslagen. Een quick-save optie is er niet.
• Veel karakters zien er erg hetzelfde uit of zijn helemaal identiek (gekloonde vijanden).
• De game zit vol actie. Iets meer raadsels/puzzels en rustmomenten zouden een welkome toevoeging zijn.
• De meeste objecten reageren niet op externe invloeden (geen physics).
• Sommige textures zien er van dichtbij niet scherp uit.

BioShock Infinite heeft een geïntegreerde benchmark, die direct aan het begin van de game aangeboden wordt. Via een command line (geen GUI, dus niet erg geschikt voor een leek), kun je de instellingen en resolutie aanpassen. Na kort laden worden een aantal scènes uit het begin van de game afgespeeld. De gehele benchmark neemt ongeveer 1.5 minuten (zie video) in beslag. Aan het eind wordt een gedetailleerd .csv bestand gemaakt, die je terugvindt in je persoonlijke Windows map (C:\Users\Name\Documents\My Games\BioShock Infinite\Benchmarks). Het gemiddelde aantal frames per seconde staat aangegeven op de tweede plaats in de rij "Overall".

In elk mogelijk opzicht werkt de toegepaste technologie goed. De aangepaste Unreal Engine 3 blinkt onder andere uit met high quality reflecties en lichteffecten. Ook in-game gebruikte kleuren zijn met zorg uitgekozen. De unieke stijl en het hoge detailniveau maken de iets minder mooie textures draaglijker. Naast de schermmodus, aspect ratio en resolutie kun je ook de grafische kwaliteit en helderheid aanpassen. Met de optie "Lock Framerate" (de VSync tegenhanger van Irrational Games) kunnen lijnverschuivingen voorkomen worden.

De instellingen Very Low, Low, Medium, High, Very High en Ultra helpen om BioShock Infinite aan de prestaties van jouw systeem aan te passen. Na het veranderen van instellingen is een herstart niet vereist. Gamers met een DirectX 9 computer (Windows XP) vallen buiten de boot, omdat de game alleen DirectX 10 en DirectX 11 ondersteunt. Op medium grafische kwaliteit ziet de game er nog steeds acceptabel uit, zoals onze screenshots aantonen. Alleen de instelling Very Low verlaagt de grafische kwaliteit enorm.

Uit de benchmarks blijkt niet erg duidelijk dat BioShock Infinite tot AMD's programma "Gaming Evolved" behoort. Eerder het tegenovergestelde: met de nieuwste ForceWare 314.11 (ook gebruikt voor dit artikel) lijken Nvidia grafische kaarten juist hoger te scoren. Tragere GPU's die vergelijkbaar zijn met de Intel HD Graphics 4000 kunnen op zijn hoogst de instelling Low of Very Low aan (1280x720). Krachtige middenklasse kaarten, zoals de Radeon HD 8750M of GeForce GT 640M, draaien de game ook vloeiend met medium tot hoge instellingen (1366x768). Voor een zeer hoge grafische kwaliteit (Very High) op 1600x900 pixels is een high-end grafische als de GeForce GTX 660M vereist. Een resolutie  van 1920x1080 pixels plus maximale grafische kwaliteit vereist een systeem met een van de huidige topmodellen (GeForce GTX 675MX, GTX 680M, of Radeon HD 7970M). Als je de DirectX 11 modus niet meeneemt zijn de systeemvereisten eigenlijk niet eens zo heel hoog.

BioShock Infinite blijkt een indrukwekkende achtbaanrit vol actie te zijn. Soms zullen zelfs doorgewinterde shooter-liefhebbers verwonderd achter hun scherm zitten, genietend van de unieke sfeer. De artistieke kwaliteit van de game is bijna ongeëvenaard door de meeste recente titels. Wie ook maar een beetje interesse heeft in het action genre mag deze titel absoluut niet links laten liggen. Nu al behoort BioShock Infinite tot de beste games van dit jaar.

De meeste benchmark resultaten zijn verkregen met systemen die ons ter beschikking zijn gesteld door Schenker Notebooks (mysn.de):

• XMG P502 (Core i7-3610QM, GeForce GTX 660M, GTX 670M, GTX 675M(X), GTX 680M, Radeon HD 7970M & HD Graphics 4000)
• XMG A502 (Core i5-3360M, GeForce GT 650M)
• Xesia M501 (Core i7-2630QM, GeForce GT 630M & HD Graphics 3000)
• Each with 8 GB DDR3-RAM (2x 4096 MB @ 1600 MHz), 160 GB SSD (Intel 320 Series)  & Windows 7 Professional 64 Bit

GPU drivers: Nvidia 314.22, AMD 13.3 Beta 3 & Intel 9.17.10.2932.