CheckMag | Uit het verleden: Tijgerspel.com

"Tiger, het spel dat de handheldspellen Baseball en Football heeft gemaakt?". Inderdaad, dat is het. Tiger-handhelds waren in het midden van de jaren 80 tot eind jaren 90 niet weg te denken uit de slaapkamers van gamers, met veel sportgames en enkele van de grootste titels en mediaspelers uit die tijd, zoals Mighty Morphin Power Rangers, Mortal Kombat, Double Dragon, The Lion King, Sonic the Hedgehog, Spider-Man en nog veel meer.

Wat is de Game.Com?

De Tiger Game.com was een draagbaar spelsysteem dat op 12 september 1997 door Tiger werd uitgebracht. Het werd uitgebracht als directe concurrent voor Nintendo's Game Boy. De Game.com vloog onder de radar met minder dan 300.000 verkochte exemplaren. De Game.com werd oorspronkelijk aangekondigd op de E3 van 1997 en was de enige nieuwe spelconsole die te zien was. De Game.com was de eerste spelhandheld in de game-industrie met een aanraakscherm en internetconnectiviteit.

Het was gericht op een ouder publiek in vergelijking met de Game Boy met functies zoals een ingebouwd telefoonboek, rekenmachine en kalender. In een tijd waarin PDA's onbetaalbaar duur waren, leek het met zijn prijskaartje van $69,99 een zekere overwinning. Wat ging er mis? Daarover zullen we dadelijk speculeren, maar eerst een blik op de hardware en de functionaliteit.

Wat maakte het zo bijzonder?

Voordat ik met dit gedeelte begin, wil ik graag opmerken dat ik de specificaties zal vergelijken met de Nintendo Game Boy DMG-01, die op dat moment nog steeds het beste draagbare spelsysteem was. De game.com werd aangedreven door een Sharp SM8521 8-bit CPU met een kloksnelheid van maar liefst 10 MHz, wat meer dan het dubbele was van de Sharp SM83 van de Game Boy, die op 4,19 MHz klopte. Het scherm was een monochroom 200x160 pixel 12x10 raster gebaseerd LCD-touchscreen waarvoor een stylus nodig was, terwijl de Game Boy een STN (Super-Twisted Nematic) LCD-scherm van 160x144 pixels gebruikte. Beide systemen gebruikten een eigen cartridge-formaat. Waar we beginnen af te wijken is de functionaliteit. De Game Boy had verschillende hulpstukken die gebruikt werden om het systeem te verbeteren, waaronder de Game Boy Camera, Game Boy Printer, met als vreemdste twee de Game Boy Pocket Sonar (gebruikt om vissen te lokaliseren), en de Singer Naaimachine. Zoals eerder vermeld, had de game.com ingebouwde PDA-functionaliteit, een touchscreen en een stylus. Dit was geweldig voor mensen die deze functies nodig hadden voor een veel lagere prijs, met de meest eenvoudige PDA's vanaf gemiddeld $150 tot $1000. De grootste innovatie van de game.com was echter de internetconnectiviteit.

Ja, de game.com had een internetverbinding. Net als de Game Boy Color in 2001, had het een extern hulpstuk nodig. Het ondersteunde alleen een 14,4k inbelverbinding en had een modem nodig, die apart verkrijgbaar was. Het systeem ondersteunde het verzenden en ontvangen van e-mails en browsen alleen met tekst. Vervolgens werd de Web Link cartridge uitgebracht, waarmee consumenten hun apparaat op een desktop computer konden aansluiten om hun highscores naar de game.com website te uploaden. Helaas maakte geen van de spellen gebruik van deze opkomende technologie.

Welke spellen had het?

Toen het systeem werd uitgebracht, plande Tiger dat er tegen het einde van 1997 bijna een dozijn spellen beschikbaar zouden zijn, maar helaas haalden ze dat niet met slechts een handvol spellen die gericht waren op een ouder publiek, zoals Centipede, Solitaire, Frogger, Monopoly en Scrabble. Tegen het einde van het jaar hadden ze 50 spellen gepland. Uiteindelijk zijn het er 20 geworden, met als meest opvallende games Sonic Jam, Resident Evil 2, Duke Nukem 3D en Mortal Kombat trilogie. Enkele van de geannuleerde spellen, die misschien hebben geholpen om beter te verkopen, waren Castlevania: Symphony of the Night, Madden 98, Metal Gear Solid en Turok: Dinosaur Hunter, allemaal spellen die succes hadden op andere platforms.

Waarom is het mislukt?

De game.com werd beschouwd als een commerciële mislukking, met slechts 300.000 verkochte exemplaren tijdens zijn levensduur, in vergelijking met de Nintendo Game Boy, die 8 jaar eerder in productie was genomen en meer dan 118,69 miljoen exemplaren verkocht tijdens zijn levensduur. Met zijn innovatieve functies en hardware die nauwelijks beter was dan die van de concurrentie, gaven consumenten de voorkeur aan Nintendo, omdat zij een gevestigd klantenbestand en betere IP-games hadden. De in het systeem ingebouwde PDA-functies werkten nauwelijks en waren nauwelijks efficiënt, dus kozen de consumenten in plaats daarvan voor speciale PDA's. De release van de Game Boy Color een jaar later, met zijn compatibiliteit met originele Game Boy-cartridges, was de laatste nagel aan de doodskist voor de game.com. Met de Sony PlayStation die twee jaar eerder uitkwam en de Nintendo 64 die het jaar daarvoor uitkwam, beide met geavanceerde 3D-graphics, kon de game.com zich gewoon niet staande houden op de gamingmarkt. Maar voor degenen onder ons, waaronder ikzelf, die dit apparaat hebben gekocht, zal dit vreemde kleine systeem voor altijd een speciaal plekje in ons hart houden.