Passiefhuizen gebruiken tot 90% minder energie om te verwarmen en te koelen: een van de meest energie-efficiënte manieren om te bouwen

In de wereld van energiezuinige huizen loopt één innovatie voorop: het Passiefhuis. In de jaren 1970, tijdens de wereldwijde oliecrisis, zocht de Canadese provincie Saskatchewan naar energiebesparende oplossingen. Harold Orr, een ingenieur bij de overheid, ontwikkelde een innovatief concept voor zeer efficiënte huizen met minimale energievereisten. Het resultaat was het Saskatchewan Conservation House in 1978, waarvan de energie-efficiëntie soortgelijke projecten inspireerde. Orr en zijn collega's vertrouwden op een aantal maatregelen om het energieverbruik te verminderen. Deze omvatten:

• Een zeer goed geïsoleerde bouwschil
• Optimale oriëntatie van het huis op de zon
• Natuurlijke ventilatie
• Efficiënt gebruik van energie

Deze en vele andere maatregelen kunnen de behoefte aan verwarming en koeling met wel 90% verminderen. Tegelijkertijd werkten Wolfgang Feist uit Duitsland en Bo Adamson uit Zweden aan energiezuinige huizen. In 1988 combineerden zij hun ideeën om de Passiefhuisstandaard te creëren, die zich richt op een minimale verwarmingsbehoefte van 15 kWh/(m²a).

Bronwyn Barry, een Australische architecte, speelde ook een belangrijke rol bij het promoten van de Passiefhuisstandaard. Haar pionierswerk in de jaren 1980 maakte het concept populair in Australië en de rest van de wereld. De blowerdoortest, een belangrijk onderdeel van de PassiefHuisnorm, controleert de gebouwschil en helpt bij het identificeren en elimineren van lekken. Tijdens de test wordt de gebouwschil onderworpen aan een druktest met behulp van een ventilator. Dit creëert een verschil in luchtdruk tussen de binnen- en buitenkant van het gebouw, dat vervolgens wordt geregistreerd met behulp van een manometer.

Wereldwijd zijn Passiefhuizen en renovaties volgens deze standaard vooral te vinden in Europa (met name Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland) en worden ze langzaamaan ingevoerdoostenrijk en Zwitserland) en worden langzaam ingevoerd in de VS, China en Japan. In de VS is het percentage Passiefhuizen dat de afgelopen 10 jaar is gebouwd echter nog steeds minder dan 1%, met woonprojecten in New York City en Bostonbijvoorbeeld.

Alle klimaatzones profiteren

Passiefhuizen zijn geschikt voor verschillende klimaten en niet alleen voor warme regio's, zoals vaak wordt aangenomen. Afhankelijk van of het huis zich in een warm of koud klimaat bevindt, verschilt de bouwmethode, bijvoorbeeld voor ramen en gevels. In koude klimaten isoleren ze effectief en zorgen ze voor passieve warmte, terwijl ze in warmere klimaten voor passieve koeling en extra schaduw zorgen.

Goede thermische isolatie kan bijvoorbeeld worden bereikt met ramen met driedubbele beglazing en hoge luchtdichtheid. In warmere regio's kunnen speciale coatings op het glas worden aangebracht om zonne-energie te weerkaatsen en de warmtewinst in de zomer te verminderen.