Onderzoek onthult stappen van huid- en haargroei vóór de geboorte, wat deuren opent voor regeneratieve geneeskunde en genezing van littekens

Onderzoekers van het Wellcome Sanger Institute en Universiteit van Newcastle hebben voor het eerst de ontwikkeling van de menselijke prenatale huid in kaart gebracht, waardoor we gedetailleerd begrijpen hoe de huid, inclusief haarzakjes, zich vormt in de baarmoeder. Het onderzoek, gepubliceerd in Nature op 16 oktober, maakte gebruik van single-cell sequencing en geavanceerde genomische technieken om een single-cell atlas van de prenatale menselijke huid te maken. Een ééncellige atlas houdt in dat complex weefsel (zoals huid) wordt opgesplitst in de afzonderlijke bouwstenen - cellen - om een beter inzicht te krijgen in hoe die cellen zich gedragen en samenwerken.

Dit onderzoek werpt licht op het proces achter de ontwikkeling van huid en haarzakjes, kennis die van pas zou kunnen komen op medische gebieden zoals huidtransplantaties en regeneratieve behandelingen. De bevindingen kunnen mogelijk leiden tot de ontwikkeling van nieuwe haarfollikels voor brandwondenslachtoffers en mensen met alopecia met littekens - een ontstekingsaandoening die veroorzaakt kan worden door infecties, chemicaliën, brandwonden of auto-immuunziektes, en die permanent haarverlies veroorzaakt door haarfollikels te vernietigen.

Het team ontwikkelde ook een huidorganoïde, in feite een "mini-orgaan" van huid dat in een schaaltje is gekweekt en haar kan produceren. De organoïde bootst de eigenschappen van prenatale huid na en laat ons zien hoe huidweefsel zich ontwikkelt. Nog belangrijker is dat het onderzoek aantoonde dat immuuncellen, met name macrofagen, helpen bij het vormen van bloedvaten in de zich ontwikkelende huid - wat een voorheen onbekende rol onthult in het hele proces van littekenloze huidreparatie.

De lessen van dit onderzoek zullen onderzoekers ook helpen bij het identificeren van de oorsprong van aangeboren huidaandoeningen, zoals blaarvorming en schilferige huid. Als we de celstructuur en de moleculaire blauwdruk van de prenatale huid begrijpen, kunnen we betere modellen ontwikkelen om deze ziekten te bestuderen en het onderzoek naar regeneratieve geneeskunde stimuleren.