Lithium-metaalbatterij belooft 50 procent meer vermogen tegen lagere kosten

Praktisch gezien zou de nieuwe batterij een bereik van 600 kilometer met hetzelfde formaat mogelijk moeten maken, in vergelijking met de vorige 400 kilometer - zoals momenteel het geval is met de Tesla Model Y momenteel het geval is. Om dit te bereiken zou een mengsel van lithium en metaal worden gebruikt in plaats van een lithium-grafietanode.

De productie zou goedkoper zijn, de potentiële output zou aanzienlijk hoger zijn, maar commercieel gebruik is nog niet in zicht. De reden hiervoor is de zeer reactieve combinatie van een zuur elektrolyt en het anodemateriaal.

In principe worden er verschillende verbindingen op de anode afgezet, die geleidelijk de prestaties en levensduur verminderen. Aan de Columbia University in New York City zijn en worden deze processen in detail bestudeerd.

Hoewel het vrij goed bekend is hoe het oppervlak van de anode moet worden ontworpen en wat de elektrolyt moet doen, blijven de exacte processen onzichtbaar. Er zijn langdurige testprocedures en onderzoeken nodig om metalen en batterijontwerpen te testen.

Met behulp van kernspinresonantiespectroscopie, ook bekend als magnetische resonantiespectroscopie, die ook voor medische doeleinden wordt gebruikt, kunnen afzonderlijke lithiumionen nu nauwkeurig worden waargenomen. De meetmethode kan worden gebruikt om de migratie van de geladen deeltjes door het oppervlak van de anode te observeren. Chemische processen die de prestaties van het systeem beïnvloeden worden zichtbaar. Dit maakt het mogelijk om nauwkeurig vast te stellen waar afzettingen ontstaan en wanneer ze verdwijnen.

Op deze manier zou het mogelijk moeten zijn om veel sneller en direct de optimale parameters te vinden om lithiummetaalbatterijen concurrerend te maken. Een andere batterijtechnologie zou dan misschien zelfs de lithium-ion batterij kunnen inhalen.