Kort testrapport Lenovo ThinkPad X1 Carbon Ultrabook

Dit is de verkorte versie van het originele artikel. Het volledige, Engelse testrapport vind je hier.

De Lenovo X1 Carbon 3rd Gen is een prachtige machine. Net zoals de Dell XPS 13 het initiatief nam om een 13-inch scherm in een 11-inch-formaat te proppen, zijn de afmetingen van de X1 Carbon eerder vergelijkbaar met die van een typische 13-inch-machine - en dat is inclusief gewicht en dikte, die allebei zonder twijfel prima in orde zijn. Het toestel is ook praktisch ontworpen; de matzwarte oppervlaktes die het grootste deel van de behuizing opmaken, zijn minimalistisch en aantrekkelijk, maar voelen tegelijk comfortabel aan met een onmiskenbaar koele, metalen touch. De laptop is bovendien comfortabel in gebruik, zowel op je schoot als op je bureau. De behuizing voelt over het algemeen stevig aan, maar het optreden van buiging en het relatieve gebrek aan weerstand tegen torsie deden ons toch aarzelen.

Misschien interessanter zijn de verbeteringen ten opzichte van de X1 Carbon 2nd Gen. Kritiek op het radicale ontwerp van het toetsenbord van de 2nd Gen en zijn polariserende clickpad dat volledig verzonken is, schrok meerdere vooruitziende kopers af - dergelijke gedurfde en experimentele ontwerpbeslissingen worden vaak immers niet goed onthaald in de zakelijke markt, waar praktisch nut primeert. De Gen 3 erkent die klachten ten volle en heeft deze beslissingen volledig omgekeerd. Bijgevolg voelt het toetsenbord meteen vertrouwd en toegankelijk aan - dit is één van de absoluut beste die we ooit gebruikt hebben op een Ultrabook. Ondertussen zijn de drie klassieke, fysieke knoppen voor gebruik met de TrackPoint teruggekeerd, en het touchpad heeft het controversiële full-click-design achterwege gelaten ten voordele van een veel comfortabeler (en, volgens ons, ook betrouwbaarder) clickpad. Het eindresultaat is dat de invoerapparatuur van de X1 Carbon Gen 3 tot de beste behoort die we ooit getest hebben op een Ultrabook.

Hoe zit het met de prestaties? Verschillen in CPU-performance tussen de 2nd Gen en 3rd Gen X1 Carbon-modellen waren praktisch onbestaande bij onze tests - op dit vlak zijn beide toestellen dus min of meer identiek. Echter, wat de GPU betreft, zagen we een aanzienlijke versnelling - in sommige gevallen zelfs tot 19% beter. Vergeleken met andere moderne notebooks van zijn klasse, met uitzondering van haperingen bij sommige multi-core synthetische benchmarks, kon de X1 Carbon 3rd Gen zijn grond houden, zowel op het vlak van CPU/GPU- en algemene systeemprestaties. Het enige punt van kritiek hier is de Samsung PM851 SSD, waarvan de schrijfsnelheden ietwat verdacht plafonneren op 250 MB/s.

Terwijl de sprong naar een Broadwell-chipset en de iets grotere batterij zeker en vast verbeteringen in batterijduur beloofden, waren we verrast dat onze testresultaten uitwezen dat er weinig verschil was. De score voor onze klassieke Wi-Fi-Surfing-test was maar iets beter dan die van de 2nd Gen, en de herziene Wi-Fi-test - die we nog maar recentelijk hebben ingevoerd en agressievere en vermoedelijk meer accurate gebruikspatronen simuleert - liep voor minder dan vijf uur voordat de machine het begaf. Dit is enerzijds een weinig indrukwekkend resultaat voor de batterij van 50 Wh en de naar verluidt verhoogde efficiëntie, anderzijds zal dit voor de meest gebruikers volstaan voor een typische trip zonder stroomkabel, zeker als de meer restrictieve opties voor energiebesparing gebruikt worden. Als langere batterijduur een prioriteit is, zouden we aanraden om in plaats een kijkje te nemen bij de Dell XPS 13-9343 of de MacBook Air 13.

Om onze lijst van overwegingen af te ronden, vernoemen we nog het teleurstellende scherm, op zijn minst op het vlak van helderheid, contrast en kleursaturatie - hoewel we zeker en vast de anti-reflectieve schermfilter waarderen omwille van zijn verzachtend effect op reflecties en reinigingsgemak. De X1 Carbon Gen 3 is bovendien onveranderlijk koel en stil in gebruik, en geeft duidelijk voorrang aan comfort boven eersteklas prestaties (zoals we ondervonden bij onze stress-testing van het toestel).

Samengevat is de X1 Carbon Gen 3 onweerlegbaar superieur aan zijn voorganger. Hoewel een aantal van deze verbeteringen te wijten zijn aan betere GPU-prestaties, koelere temperaturen en lagere gemiddelde geluidsniveaus, is de meerderheid gebaseerd op de gelukkige omkering van de experimentele (en kieskeurige) invoerapparatuur van het ontwerp van de Gen 2 en een terugkeer naar rede. Dit is niet alleen een vormelijke beslissing; ter herhaling, deze behoren volgens ons tot de beste invoerapparatuur  die we ooit getest hebben op een Ultrabook. Maar ondanks deze zelfverbetering, hoe verhoudt de X1 Carbon zich tot zijn moderne concurrenten? Om eerlijk te zijn heeft het toestel, ondanks het feit dat het een degelijke optie is, wat grond verloren sinds onze vorige ontmoeting. Terwijl notebooks als de MacBook Air 13 en (vooral) de Dell XPS 13-9343 reusachtige stappen voorwaarts hebben genomen op het vlak van draagbaarheid, batterijduur en LCD-kwaliteit, is de X1 Carbon 3rd Gen maar lichtjes verbeterd, deels compenserend voor de gebreken die elders werden geïntroduceerd. Het is nog altijd een sterke mededinger en zonder twijfel de beste Carbon tot nu toe, maar zeker omwille van zijn hoge prijs van $1574 vrezen we dat zijn onvermogen om verder te innoveren hem zullen verbannen tot de schaduw van zijn meer agressieve concurrenten.