Het is al zo lang geleden dat Xbox Indiana Jones and the Great Circle heeft laten zien, dat ik eigenlijk vergeten was dat het in december gelanceerd zou worden. Het volgt de nu groeiende "betaal extra om vroeg te kunnen spelen" trend waarvan ik hoop dat die verdwijnt (maar we weten dat dat niet gebeurt). In het begin had ik gemengde reacties op een Indiana Jones game. Ik bedoel, Uncharted is er al, dus waarom deze plotselinge behoefte om het bronmateriaal van de franchise opnieuw te bekijken. Maar het is dan ook een project van Machine Games, dus het wordt min of meer door de vingers gezien.

Ironisch genoeg viel Indiana Jones and the Great Circle daardoor nog meer op. Je zou kunnen zeggen dat Wolfenstein en Indiana Jones een gemeenschappelijk thema hebben, namelijk het vernietigen van de slechteriken uit de Tweede Wereldoorlog, maar het zijn enorm verschillende spellen. Ondanks dat ik wat promotiemateriaal had bekeken, had ik geen idee waar ik aan begon. Een paar uur later was ik aangenaam verrast. Zonder veel te verklappen, is er tegen het einde een droomsequentie die me absoluut versteld deed staan.

Bethesda heeft een aantal flagrante PC hardware-eisen voor Indiana Jones and the Great Circle. Het is vooral raadselachtig omdat het wordt aangedreven door Idtech 7, een beroemde schaalbare engine die opmerkelijk goed werkt in apparaten met een laag stroomverbruik, zoals het Steam Deck. Mijn PC, met zijn Ryzen 7 5800X3D, GeForce RTX 3080 Ti en 48 GB DDR4-3200 RAM, haalde het net voor 1440p 60 FPS zonder ray tracing.

Tot grote verdienste van Machine Games draaide het spel verrassend goed op 4K, maar er waren enkele merkbare framedalingen in gebieden met veel NPC. Toen schakelde ik over naar 1440p en sindsdien loopt het spel vloeiend. De prestaties na de lancering zullen zeker beter zijn zodra de stuurprogramma's van Nvidia zijn aangekondigd. Path tracing en straalreconstructie waren op het moment van schrijven nog niet beschikbaar, maar we zullen dit zeker testen in onze benchmarks.

Zoals eerder gezegd, had ik moeite om uit te vogelen wat voor soort spel Indiana Jones and the Great Circle wilde worden. Het begon heel Indiana Jones-achtig, compleet met een Peruaanse tombe, spijkervallen, bange inheemse gidsen, zandzakken en rollende rotsblokken. Dan wordt u getransporteerd naar uw leuke baan als docent aan een universiteit, en voor u het weet bent u in het Vaticaan.

Indiana Jones and the Great Circle is eigenlijk een mix van Splinter Cell, Uncharted, Tomb Raider en, als je je echt avontuurlijk voelt, Call of Duty. Stealth zal het grootste deel van het spel uw beste vriend zijn, tenzij u op een lagere moeilijkheidsgraad speelt. De AI in het spel is een van de meest hersendode die ik ooit heb gezien. U kunt moeiteloos langs vijanden walsen zonder dat ze het merken.

Zoals bij elk stealth-spel dat na 2010 op de markt is gekomen, is er een cirkel die vol is voordat vijanden uw positie opmerken. Dat duurt even lang, ongeacht waar u zich bevindt, dus als u snel bent, kunt u op uw hurken onder een hele kamer vol vijanden doorlopen zonder dat er een alarm afgaat. Maar het is niet alleen maar slecht, als u per ongeluk een sprintje trekt of op het verkeerde moment met uw zweep zwaait, zwermen de vijanden sneller over uw locatie dan u oeps kunt zeggen.

Gevechten zijn grotendeels beperkt tot melee, dat 90% van al uw vijandelijke ontmoetingen uitmaakt. U kunt vijandelijke aanvallen ontwijken, blokkeren en zelfs pareren. Over het geheel genomen voelt het aan als het boksmechanisme van Cyberpunk 2077, maar hier hebt u de optie om af en toe met de zweep te slaan. Sommige vijanden zullen hun wapens op u afvuren, dus let goed op. U kunt af en toe het wapen van een vijand grijpen en het vuur openen.

Het spel geeft u zelfs Indiana's iconische revolver voor het ergste geval. Kogels zijn echter schaars, dus u moet uw pistool alleen gebruiken als het echt niet anders kan. In principe moeten gevechten zoveel mogelijk vermeden worden, maar er zijn scenario's waarin het onvermijdelijk is. En dat is maar goed ook, want u kunt het zich niet veroorloven om te zelfgenoegzaam te worden en de gevechtstechnieken helemaal te verwaarlozen.

Wanneer u geen vijanden ontwijkt of vecht, zit u zich achter de oren te krabben bij het oplossen van puzzels. Het spel zit er vol mee, en sommige zijn echte hoofdbrekers. Hoewel u de moeilijkheidsgraad kunt aanpassen, raad ik u aan om ze zo te laten. In het Vaticaan moet u symbolen ontcijferen, vaak met een cypher. In Gizeh stuitert u met een spiegel door lampen en in de laatste regio komt er veel water bij kijken.

Traverseren betekent veel springen, schuifelen, klimmen, zwemmen en zwaaien. Uw zweep zal hier uw beste vriend zijn, die ook dienst kan doen als hendeltrekker en touw. En ja, het spel 'leidt' u subtiel met witte verf. Het is tenminste niet geel, denk ik. En alsof dat nog niet genoeg is, is de God of War Ragnarök trope van NPC's die oplossingen naar je schreeuwen hier ook aanwezig. U kunt geen van beide uitschakelen, maar ik hoop dat een toekomstige update dat wel toelaat.

De kaart in het spel is een nieuwigheidje dat weinig hulp biedt bij het navigeren. Snel reizen bestaat, maar in een rudimentaire staat, in de vorm van straatnaambordjes. U zult een gevoel voor de kaart moeten krijgen en belangrijke locaties uit het hoofd moeten leren om het navigeren te vergemakkelijken. Dit is een kenmerk van een goed spelontwerp, want de locaties zullen u nog lang na het spelen bijblijven.

Afgezien van de twijfelachtige gevechten is het levelontwerp in Indiana Jones and the Great Circle onberispelijk. U kunt drie gebieden verkennen: Het Vaticaan in Italië, Gizeh in Egypte en Sukhothai in Zuidoost-Azië. De kaarten zijn ingewikkeld en lopen in elkaar over, vergelijkbaar met wat je in een FromSoftware-game zou zien (ja, ja). Machine Games zegt dat de locaties historisch accuraat zijn, tot op straatniveau.

U kunt een tiental uren spenderen aan het verkennen van alleen The Vatican en nog steeds achterblijven met een mysterie of twee. Trofeejagers kunnen hun hart ophalen door elk hoekje en gaatje af te speuren naar elk denkbaar verzamelobject, en de meeste spelers zullen vrijwel zeker een gids nodig hebben. In tegenstelling tot de open-wereld rommel die sommige studio's uitbrengen, is Indiana Jones and the Great Circle een zorgvuldig samengestelde, handgemaakte ervaring, en daar ben ik helemaal voor.

Er is genoeg nevencontent te beleven, waarvan u de meeste zelf moet ontdekken. Het kan grofweg in vier categorieën worden ingedeeld: Avontuur (verhaalzoektocht) Veldwerk (zijmissies), Mysteries (puzzels op één locatie) en Ontdekkingen (geheime voorwerpen). Ja, technisch gezien kunt u de locatie van alle doelen krijgen via in-game aankopen, maar zelfs dat vereist een zekere mate van exploratie om rondslingerend kleingeld te vinden om de items te kopen die de genoemde locaties onthullen. De hoofdzoektocht uitspelen is gewoon geen optie, omdat een groot deel van de 'goede' upgrades achter moeilijk te bereiken gebieden zit opgesloten.

U levelt uw personage door boeken te lezen. Eerst moet u dat boek in de open wereld verwerven en het dan ontgrendelen met Adventure Points, die u moet verdienen door de bovenstaande activiteiten te voltooien. Vroeg in het spel krijgt u een camera voor een opdracht. Tijdens het spel krijgt u de kans om foto's te maken in de spelwereld. Doe dit bij elke kans die u krijgt, want het is een gratis bron van Adventure Points. En u kunt er prachtige screenshots mee maken om te laten zien.

Indiana Jones and the Great Circle is ongetwijfeld een van de betere spellen die ik in 2024 heb gespeeld. Ik ging er direct in na mijn S .T.A.L.K.E.R 2: Heart of Chornobyl marathon en kreeg een broodnodige verandering in tempo/sfeer. Het was een welkome afwisseling om me niet op elke hoek zorgen te hoeven maken over mutanten/bandieten/anomalieën. Er is een gezonde balans tussen puzzels, platformactie, gevechten en verkenning die me erg beviel.

Maar het verhaal is zo stereotiep als het maar zijn kan. Jij, als de slimme maar gespierde hoofdpersoon, werkt samen met Gina Lombardi (een journaliste) om een wereldoverheersingsplan van de nazi's te ontrafelen. Het schreeuwt niet bepaald om originaliteit, maar dat hoeft ook niet. Indiana Jones is als personage gemaakt om deze rol te spelen en om hem in een ander scenario te plaatsen zou de onderdompeling onderbreken.

Bovendien heeft Machine Games er alles aan gedaan om u weg te laten kijken van het lauwe plot van Indiana Jones and the Great Circle. Sommige gebieden zijn labyrintisch, en u zult merken dat u veel vaker backtrackt dan nodig is. Een ogenschijnlijk eenvoudige puzzel kan u urenlang bezig houden. Een side-quest neemt onverwachte wendingen en laat u kennismaken met een sappige overlevering.

Concluderend kan ik zeggen dat ik erg van het spel genoten heb en ik raad u aan om het een keer mee te maken. Het is een van de weinige spellen die moeiteloos meerdere tropen in één goed gepolijst pakket integreert. Er waren nul bugs in mijn spel (ondanks het Bethesda-logo). Dat is op zich al een prestatie voor een spel dat in 2024 gelanceerd is.

Indiana Jones and the Great Circle zet de winnende reeks van Xbox voort en geeft Game Pass-abonnees meer waarde. Is het game-van-het-jaar materiaal? Waarschijnlijk niet. Maar het is leuk. En dat is uiteindelijk het belangrijkste, denk ik. Xbox heeft eindelijk een antwoord op Uncharted. Die franchise is zo goed als dood omdat Naughty Dog druk bezig is met het opnieuw maken van The Last of Us.