TimeCheck | Hulde aan WiMAX, de mooie kruising tussen Wi-Fi en 3G
TimeCheck - herinneringen aan het geruite verleden van technologie
Aan het begin van het huidige millennium begon het internet het dagelijks leven van iedereen te veranderen. Telecombedrijven waren langzaam bezig gebruikers op te waarderen van belachelijke snelheden zoals 56 kilobits/seconde naar iets veel bruikbaarders, zoals 1 megabit/seconde. Een zekere Mark Zuckerberg had geen buitenproportionele invloed van welke aard dan ook, en niemand had gehoord van iPhones omdat ze nog jaren op zich lieten wachten.
Het internet draaide toen nog alleen maar om draden, maar veel mensen en instanties geloofden dat in de mooie toekomst de meeste netwerken voor consumenten draadloos zouden zijn. WiMAX was een van de weinige technologieën die voorbestemd waren om de mensheid te helpen daar te komen. Wi-Fi groeide weliswaar in populariteit, maar de magere dekking was het overduidelijke zwakke punt; 2G (en later 3G) cellulaire netwerken hadden een geweldige dekking, maar de internettoegangssnelheden die ze leverden waren miserabel. WiMAX was klaar om het beste van twee werelden te combineren in één pakket, met hoge snelheden EN een meer dan behoorlijke dekking.
De technologie vereiste het gebruik van basisstations die zouden worden beheerd door ISP's of MNO's, en WiMAX-modems die zouden worden geïnstalleerd in apparaten van daadwerkelijke gebruikers, zoals een telefoon of een laptop. WiMAX was ontworpen om compatibel te zijn met verschillende frequentiebanden, waarbij de meeste bedrijven kozen voor banden tussen 2,5 GHz en 3,6 GHz. In 2010 waren er WiMAX-netwerken in minstens een derde van de meer dan 200 landen die door de VN zijn erkend, waaronder landen met een grote bevolking zoals Pakistan en economieën met een hoog inkomen zoals het Verenigd Koninkrijk.
Elektronicafabrikanten trokken de aandacht. De Fujitsu LifeBook SH76/G, de Dell Latitude E6410 en de HTC Evo View 4G zijn slechts drie voorbeelden van toestellen die gezegend zijn met de kracht van WiMAX.
Het is moeilijk te zeggen wat er precies misging voor WiMAX en wanneer dat gebeurde. Wat we zeker weten is dat in 2012 of misschien 2013 de wereldwijde interesse voor WiMAX begon af te nemen ten gunste van LTE, een andere 4G-netwerktechnologie die hogere snelheden, een beetje extra functionaliteit en een betere integratie met bestaande 3G mobiele netwerken beloofde. Het is vermeldenswaard dat Apple ervoor koos om geen WiMAX-modem toe te voegen aan een van zijn iPads of iPhones en in plaats daarvan te vertrouwen op het toekomstige succes van LTE. De tweede generatie WiMAX die in ontwikkeling was, kon niet op veel belangstelling rekenen en is daarom nooit van de grond gekomen. Het duurde slechts een paar jaar voordat de eens zo veelbelovende technologie verouderd en vergeten was, en dat is eigenlijk best jammer.
Op dit moment, halverwege 2023, worden banden die ooit door verschillende regeringen van verschillende landen aan WiMAX-netwerken waren toegewezen, gebruikt door 3G-, 4G LTE- en 5G-netwerken. Ongetwijfeld zijn er nog een paar WiMAX-netwerken over de hele wereld operationeel; het is niet echt mogelijk om het exacte aantal te noemen. Op een dag zal er geen enkele meer over zijn. Maar de IT-gemeenschap onthoudt alles en is dankbaar voor elk beetje opwindende innovatie dat we ooit hebben gekregen, en WiMAX verdient zijn plaats op die lijst.
Bron(nen)
