CheckMag | Het terugbrengen van abonnementsgames kan het antwoord zijn op inhalige microtransacties
Precies op tijd staat het internet in vuur en vlam met gamers die klagen over hoe franchises worden geruïneerd om consumenten uit te melken. En dan komen de antwoorden en rechtvaardigingen - het ontwikkelen van games op AAA-schaal is een extreem dure onderneming, marketing zelfs nog duurder, en om content te kunnen blijven produceren is een gestage inkomstenstroom nodig in plaats van eenmalige aankopen.
En dan flopt het. Uitgevers leggen de schuld voor de meeste van hun beslissingen bij de ontwikkelaars, gamers volgen dit voorbeeld, en een andere legendarische of ooit veelbelovende studio krijgt een golf van ontslagenof wordt zelfs bij het vuil gezet.
Maar wat als deze cyclus kortgesloten zou kunnen worden?
Natuurlijk zijn abonnementsmodellen al heel lang niet meer voorgekomen bij mainstream games, maar ze nemen een groot deel van de problemen voor beide partijen weg. Doorlopende abonnementen zorgen voor een relatief betrouwbare inkomstenstroom. Ze maken een einde aan de perverse stimulans die de oorzaak is van het ontstaan van verslavende gameplay-loops, en door hun open karakter is het duidelijker of er een poging wordt gedaan om de consument te belazeren - een regelrechte prijsstijging is veel zichtbaarder dan een langzame sluipgang waarbij gratis inhoud wordt afgezwakt of inhoud met geld wordt uitgebreid, of waarbij betaald materiaal langzaam noodzakelijkwordt .
De MMO's die voorafgingen aan de huidige live-servicetitels werden in de beginjaren van het genre vaak gefinancierd met abonnementen, maar toen ze explodeerden in populariteit, profiteerden ze van het free-to-play model dat de drempel verlaagde en nieuwe spelers introduceerde. Er zijn nog steeds enkele uitschieters (met name de giganten World of Warcraft en Final Fantasy XIV), met gratis proefversies met inhoud die overgaan in abonnementen, hoewel de gulheid van hun gratis aanbod varieert.
Een interessanter voorbeeld is misschien wel de convergente evolutie van Bungie's Destiny 2. De seizoenspassen begonnen als gewoon een verzameling vrij te spelen items, valuta en cosmetica die gekoppeld waren aan een herhaalbare spelactiviteit, maar na verloop van tijd begonnen ze steeds belangrijker te worden in het spel. Tegen de tijd dat de uitbreiding The Witch Queen van 2022 het licht zag, waren ze praktisch verplicht; de verhaallijn die leidde tot de campagne van de DLC vond allemaal plaats in de meest recente seizoenen en speelde zich af in de loop van seizoensgebonden activiteiten, terwijl de plot van de vorige uitbreiding er bijna geen invloed op had. Als je wilde weten wat er hier en nu gebeurde in Bungie's uitgestrekte looter-shooter, moest je elk seizoen de pas kopen.
Wat, zeker als je bedenkt dat het free-to-play gedeelte van het spel zo kaal was als veel gratis MMO's, opmerkelijk klinkt als... nou ja, een abonnement.
Dit wil niet zeggen dat een enorme golf andere spellen deze route kiezen, en het wil al helemaal niet zeggen dat ze dat zouden moeten doen. Destiny 2 is in de kern nog steeds een gratis-te-spelen spel met microtransacties, en alle kritiek die bovenaan dit artikel is geuit, is gericht op de eigen cosmeticawinkel en grind, evenals op het "vervallen" van seizoenscontent waarvan de jaarlijkse vervaldatum is bereikt. Het lopende-verhaal-seizoenssysteem is opgepikt door andere titels - met name Sea of Thieves - die geen constant bedrag vragen. Games zoals Baldur's Gate 3 en DLC's zoals Phantom Liberty van Cyberpunk 2077 zijn beide het bewijs dat eenmalige aankopen van content nog steeds springlevend zijn, tenminste voor standalone avonturen voor één speler.
Nog steeds, AAA-games tegenwoordig big business, en nog duur ook; enorme tijdslijnen en kosten kunnen zelfs legendarische ontwikkelteams breken als ze een slag missen. Voortdurende monetarisering buiten de individuele verkoop om om de ontwikkelingscyclus te verzachten is misschien onvermijdelijk - maar misschien zijn manieren die niet zo afhankelijk zijn van roofzuchtige psychologie een beetje smakelijker.
Bron(nen)
Eigen
