Epomaker TH40 mechanisch toetsenbord hands-on review: Klein toetsenbord verbergt grote toetsenbord energie

In tegenstelling tot de Wooting 80HE, die we onlangs hebben beoordeeldwordt de Epomaker TH40 geleverd in een vrij conventionele kartonnen doos met een keurig ontwerp erop gedrukt, maar die verder weinig inspirerend is. Voor minder dan $100 is dat echter niet onverwacht voor een mechanisch toetsenbord. Het toetsenbord wordt in de doos beschermd door wat goedkoop piepschuim en een dunne plastic zak - ook voldoende, maar niets om over naar huis te schrijven.

Naast het toetsenbord vindt u de gedrukte snelstartgids en nog een kleine kartonnen doos met daarin een trekker voor toetsen en schakelaars, de compacte 2,4 GHz ontvanger en een 1,8 m lange witte gevlochten USB type-C kabel. Epomaker heeft ook vier extra Flamingo-switches meegeleverd, voor het geval er problemen optreden met een van de switches die vooraf in het toetsenbord zijn geïnstalleerd. In tegenstelling tot de andere toetsenborden van Epomaker is er geen inbussleutel meegeleverd, wat duidt op het beoogde gebruik en de montagemethode van de TH40, die later nog aan bod zullen komen.

De meegeleverde trekker voor de toetsen en schakelaars werkt prima, vooral de kant met de draadtoetsen, maar de trekker voor de schakelaars voelt een beetje broos aan, en de pinnen waren een beetje gevoelig voor verbuigen als ze iets te krachtig werden gebruikt of op toetsenborden met schakelaars die iets steviger door de schakelplaat worden vastgehouden. Gelukkig houdt de plastic plaat van de TH40 de schakelaars niet bijzonder stevig op hun plaats, dus dit is geen probleem.

Qua esthetiek is de TH40 verkrijgbaar in de lichtgrijs-lavendel en paarse kleurstelling die wij toegestuurd kregen, op de Epomaker-winkel gewoon Purple genoemd, en Black Gold, met een zwarte behuizing en mosterdgele toetsencaps. Zowel Purple als Black Gold zullen waarschijnlijk wat verdeeldheid zaaien, hoewel voor verschillende mensen en om verschillende redenen. De TH40 in Purple smeekt er gewoon om om een thuis te vinden in een gezellige omgeving, maar de zwart met gele kleur zal meer op zijn plaats lijken in een meer typische gameromgeving of een studeerkamer met een serieuzere esthetiek.

De toetsen op de TH40 zijn geverfd PBT in een Cherry-profiel - hoewel de verandering in toetshoogte bijna onmerkbaar is, dankzij de kleine vormfactor - en hoewel de kleur er niet ver naast zit, zijn de toetsen niet perfect op de behuizing afgestemd, tenminste in het geval van de paarse kleur.

De donkerpaarse accenttoetsen zijn niet te opvallend, maar geven de TH40 toch een esthetische flair die hij anders niet zou hebben. De legenda op de lavendelkleurige toetsen in ons recensie-exemplaar is een groot, halfvet, zwart schrift, en de donkerpaarse toetsen hebben witte letters met een smaller schrift.

Terwijl de zwarte belettering helder is, zijn er vage randen op de paarse toetsen, hoewel dit alleen opvalt als u ze van heel dichtbij bekijkt en het de leesbaarheid of kwaliteit van de toetsen niet significant beïnvloedt. De keycaps hebben een zeer fijne matte textuur aan de bovenkant, die weer iets anders is dan de textuur van de behuizing van het toetsenbord. Al met al vullen de toetsenblokjes en behuizing van het toetsenbord elkaar esthetisch goed aan, ook al zijn de kleurkeuzes in onze eenheid wat onorthodox.

Een functie die voor sommigen teleurstellend kan zijn, is dat de TH40 RGB-verlichting per toets heeft, maar dat de meegeleverde keycaps niet doorschijnend zijn, wat betekent dat RGB weinig voordeel biedt, afgezien van de voor de hand liggende esthetische aanpassing. Dit kan verholpen worden door de RGB te versterken met een set doorschijnende keycaps, zoals deze doorschijnende Jade set voor $36,99 of deze set doorschijnende Akko keycaps voor $36,99.

Zijwaarts bedrukte legendes passen het beste bij de zuidelijk gerichte RGB-configuratie, hoewel sets met keycaps die een 2,25u en 2,5u gesplitste spatiebalkconfiguratie bevatten niet gemakkelijk te vinden zijn, dus u zult misschien een compromis moeten sluiten en alleen de alfatoetsen moeten vervangen. Als u de TH40 koopt met de bedoeling om de standaard keycaps te vervangen, dan heeft een Alice layout keycapset alle benodigde caps om op het bord te passen.

Hoewel ABS-kunststof misschien niet klinkt als het materiaal van eersteklas mechanische toetsenborden, zorgt het wel voor een algehele positieve type-ervaring. De PC-plaat, de flex-cut PCB, de pakkingbevestiging en de ABS-behuizing verzachten het typegevoel, hoewel het effect van de pakkingbevestiging bijna onmerkbaar is en waarschijnlijk meer helpt om de PCB en plaat te isoleren van de behuizing om het geluid te dempen. Afhankelijk van de schakelaars die u gebruikt, kan het geluidsprofiel enigszins gedempt en aan de lage kant van het spectrum zijn - ergens tussen poppy en thocky.

De type-ervaring van de TH40 wordt ook enigszins belemmerd door de standaardindeling. Aangezien de TH40 een 40%-toetsenbord is, ontbreken uiteraard de F-rij, de cijferrij en zelfs veel essentiële interpunctie. Hoewel de aanpassingen door het verplaatsen van de [/?] toets naar de linkerkant van de alfasectie zinvol zijn om een standaard QWERTY lay-out te behouden, en de gesplitste spatiebalken en centrale Fn-toets layering veel toegankelijker en intuïtiever maken, lijken de standaardlagen zich meer bezig te houden met RGB-configuraties dan met iets anders. Standaard is er geen manier om een apostrof of aanhalingstekens toe te voegen, en de F-rij is ook niet gebonden aan een laag.

Nummers zijn gemakkelijk toegankelijk met de toetsen Q tot en met P terwijl u de Fn-toets tussen de spatiebalken ingedrukt houdt, en het pijlcluster is gebonden aan Fn + [>.]/[App]/[L Alt]/[L Ctrl] (voor omhoog, omlaag, links en rechts), maar de tweede laag is niet ingesteld voor andere functionaliteit, zoals een navigatiecluster of zelfs wissen. Nadat we onze lagen hadden geconfigureerd, werd de gesplitste spatiebalkindeling van de TH40 echter al snel comfortabel in het gebruik en maakte het zelfs het gebruik van een gewone enkele spatiebalk weer enigszins uitdagend.

Notebookcheck heeft binnenkort een artikel over hoe we de Epomaker TH40 hebben ingestelden hoewel dit ook afhangt van uw voorkeur, vonden wij dat onze configuratie de 40% lay-out veel toegankelijker en minder intimiderend maakte voor beginners.

De Epomaker TH40 is uitgerust met een 3.000 mAh batterij, en hoewel dat misschien niet als veel klinkt, afkomstig uit de wereld van laptops en smartphones, heeft het tijdens onze testperiode bewezen ruim voldoende te zijn. In onze drie weken durende testperiode met de TH40 is hij slechts één keer tot 100% opgeladen, en dat was om de batterij op te laden om het batterijverbruik te testen.

Hoewel een precieze test van de batterijlevensduur met een volledig leeglopen van 100% naar 0% buiten het bestek van deze recensie valt, konden we het batterijverbruik testen in termen van percentage per uur, wat we kunnen extrapoleren naar een geschatte levensduur van de batterij.

We hebben de TH40 in een aantal configuraties getest, wat resulteerde in deze schattingen:

• Bluetooth-verbinding met RGB op ongeveer 50%: 2.5% batterijverlies per uur, of ongeveer 40 uur bruikbare batterijlevensduur.
• 2.4 GHz verbinding met RGB op 100%: ongeveer 5% batterijverlies per uur, of ongeveer 20 uur continu gebruik.
• 2.4 GHz met RGB uit: ongeveer 1,5% batterijverlies per uur, of naar schatting 67 uur gebruik.

Hoewel Epomaker beweert dat de TH40 VIA-compatibel is, dankzij de QMK-firmware, is het helaas geen vlekkeloze ervaring. Om VIA te kunnen gebruiken, moet u V2-definities inschakelen in VIA, wat technisch gezien een compatibiliteitsmodus is, en een JSON-lay-outbestand uploaden dat beschikbaar is op de website van Epomaker. Daarna zou VIA de TH40 moeten kunnen herkennen en zou u de toetsen opnieuw moeten kunnen toewijzen en lagen kunnen configureren.

Over aanpassen gesproken, het grootste probleem met de Epomaker TH40 is dat het erg moeilijk is om hem direct uit de doos als dagelijkse bestuurder te gebruiken, dankzij de standaard toetsenbindingen en laagconfiguratie, zoals hierboven in het typecommentaargedeelte is uitgelegd. Het duurde echter maar een middagje om de TH40 aan te passen met VIA om alle functionaliteit van een full-size toetsenbord terug te krijgen. Het was wel even wennen om te leren typen met de gewijzigde indeling, maar na ongeveer twee dagen was het makkelijk genoeg om te onthouden waar de verschillende toetsen zich op de andere lagen bevonden, en tegen het einde van de eerste week was het vrij eenvoudig om de typesnelheid van eerdere toetsenborden te evenaren of zelfs te overtreffen.

Dit heeft meer te maken met de 40% lay-out dan met de TH40 zelf, maar subjectief gezien voelt de TH40 wel efficiënter aan dan typen op een full-size of TKL-toetsenbord, vooral als u de neiging hebt om te "verdwalen" op grotere toetsenborden of uw handen verkeerd te plaatsen op de home-rij. Bij de TH40 is er gewoon niet genoeg ruimte voor uw handen om te verdwalen, en door de compacte aard van het toetsenbord kunt u het heel gemakkelijk indexeren met behulp van een toetsenbordrand of -rand.

Hoewel software-aanpassingen mogelijk zijn, en zelfs noodzakelijk voor de Epomaker TH40, is het duidelijk dat Epomaker haar klanten de TH40 in de standaard hardwareconfiguratie wil laten gebruiken, wat in dit geval eigenlijk geen slecht vooruitzicht is. In tegenstelling tot veel andere mechanische toetsenborden van Epomaker, en andere van andere fabrikanten, is er geen schroef te bekennen op de Epomaker TH40.

Alles wordt bij elkaar gehouden met clips, en de behuizing is stijf genoeg dat u een spudgereedschap of opofferingscreditcard nodig hebt om het toetsenbord te openen. Zelfs toen, tijdens onze tweede demontage van de TH40, beet een van de clips in het stof. Gelukkig sluit de behuizing nog steeds vrij stevig, zelfs met een clip minder.

Hoewel clips vervelend zijn, en de meerderheid van de toetsenbordfanaten ze liever helemaal vermijdt, rechtvaardigt de relatief lage prijs van de TH40 hier het gebruik ervan, aangezien schroeven extra lengte aan de montagetijd zouden toevoegen, waardoor de productiekosten zouden stijgen. Clips helpen ook om het gewicht laag te houden, wat ook een van de doelen van Epomaker lijkt te zijn geweest, waarschijnlijk in de naam van draagbaarheid.

Eenmaal in de behuizing van de TH40 ziet u het PCB-schuim, plaatschuim, montagesysteem met schuimrubber pakkingen en niet veel anders. Een ander probleem ontstaat wanneer u de TH40 probeert aan te passen. Bijna elke poging om het PCB-schuim van de achterkant van de printplaat te verwijderen resulteert in scheuren, en het vergt een buitensporige hoeveelheid geduld en handigheid om het PCB-schuim uiteindelijk te verwijderen.

Als u het printplaatschuim toch verwijdert, zult u merken dat het geluidsprofiel hierdoor niet veel verandert en dat het volume van de toetsaanslagen slechts marginaal toeneemt. We zijn niet zo ver gegaan om dit te testen, tenminste nog niet, maar u kunt het al vrij stille geluidsprofiel van de TH40 waarschijnlijk nog verder dempen door meer geluiddempende materialen toe te voegen aan de lege ruimte in de onderkant van de behuizing.